El poema de hoy:

Na antiga pátria
-I-

Como a luz do dia que envolve
con seu anel ao mar
as follas do salgueiro levan
un rumor de niños
no seu sesto máis triste,
e cando se agachan a ollar a auga
o anel da luz que envolve o dia
pon-lle pombas e verdor nos ramos,
un carreiro verde aos pés, que ven de antigas terras,
(no que agora xogan meniños)
e duras e infinitas raíces,
tantas -talvez como as incontábeis vagaos coas que cobren o rosto
ou ainda tantas- talvez como as gotas de auga
coas que o mar anela a luz do dia.

-II-

Un rumor de niños e salgueiros levan os meniños do vento,
do alto chega un rumor de guerra, como o dos ramos
do salgueiro ao bater nos aneis do vidro,
do alto mar ven un rumor
incontábel, un levado xesto triste,
chegan as vagaos até as finísimas raíces, ese meniños
que, tal o meu fillo, non verán
xamáis os dias. Ê por iso
que me agacho como o salgueiro a ollar a auga
para contar-lle cómo o anel
da luz do dia envolve
co seu anel o anel da luz do mar.
Manuel Vilanova: A lenda das árbores de prata